11وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَعْبُدُ اللّهَ عَلى حَرْف فَإِنْ أَصابَهُ خَیْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ وَ إِنْ أَصابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلى وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْیا وَ الْآخِرَةَ ذلِکَ هُوَ الْخُسْرانُ الْمُبِینُ
12یَدْعُوا مِنْ دُونِ اللّهِ ما لا یَضُرُّهُ وَ ما لا یَنْفَعُهُ ذلِکَ هُوَ الضَّلالُ الْبَعِیدُ
13یَدْعُوا لَمَنْ ضَرُّهُ أَقْرَبُ مِنْ نَفْعِهِ لَبِئْسَ الْمَوْلى وَ لَبِئْسَ الْعَشِیرُ
14إِنَّ اللّهَ یُدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ جَنّات تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ إِنَّ اللّهَ یَفْعَلُ ما یُرِیدُ

ترجمه:
11 ـ بعضى از مردم خدا را تنها با زبان مى پرستند; همین که (دنیا به او رو کند و) خیرى به آنان برسد، حالت اطمینان پیدا مى کنند; اما اگر مصیبتى براى امتحان به آنها برسد، دگرگون مى شوند (و به کفر رو مى آورند)! (و به این ترتیب) هم دنیا را از دست داده اند، و هم آخرت را; و این همان خسران و زیان آشکار است!
12 ـ او جز خدا کسى را مى خواند که نه زیانى به او مى رساند، و نه سودى; این همان گمراهى بسیار عمیق است.
13 ـ او کسى را مى خواند که زیانش از نفعش نزدیک تر است; چه بد مولا و یاورى، و چه بد مونس و معاشرى!
14 ـ خداوند کسانى را که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده اند، در باغ هائى از بهشت وارد مى کند که نهرها زیر درختانش جارى است; (آرى) خدا هر چه را اراده کند انجام مى دهد!