26قالَ رَبِّ انْصُرْنِی بِما کَذَّبُونِ
27فَأَوْحَیْنا إِلَیْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْکَ بِأَعْیُنِنا وَ وَحْیِنا فَإِذا جاءَ أَمْرُنا وَ فارَ التَّنُّورُ فَاسْلُکْ فِیها مِنْ کُلّ زَوْجَیْنِ اثْنَیْنِ وَ أَهْلَکَ إِلاّ مَنْ سَبَقَ عَلَیْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ وَ لا تُخاطِبْنِی فِی الَّذِینَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ
28فَإِذَا اسْتَوَیْتَ أَنْتَ وَ مَنْ مَعَکَ عَلَى الْفُلْکِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی نَجّانا مِنَ الْقَوْمِ الظّالِمِینَ
29وَ قُلْ رَبِّ أَنْزِلْنِی مُنْزَلاً مُبارَکاً وَ أَنْتَ خَیْرُ الْمُنْزِلِینَ
30إِنَّ فِی ذلِکَ لَآیاتٍ وَ إِنْ کُنّا لَمُبْتَلِینَ

 ترجمه:
26 ـ (نوح) گفت: «پروردگارا! مرا در برابر تکذیب هاى آنان یارى کن»!
27 ـ ما به نوح وحى کردیم که: «کشتى را در حضور ما، و مطابق وحى ما بساز. و هنگامى که فرمان ما فرا رسد، و آب از تنور بجوشد (که نشانه فرا رسیدن طوفان است)، از هر یک از انواع حیوانات یک جفت در کشتى سوار کن; و همچنین خانواده ات را، مگر آنانى که قبلاً وعده هلاکشان داده شده (همسر و فرزند کافرت;) و دیگر درباره ستمگران با من سخن مگو، که آنان همگى غرق خواهند شد.
28 ـ و هنگامى که تو و همه کسانى که با تو هستند بر کشتى سوار شدید، بگو: «ستایش براى خدائى است که ما را از قوم ستمگر نجات بخشید»!
29 ـ و بگو: «پروردگارا! ما را در منزلگاهى پر برکت فرود آر، و تو بهترین فرود آورندگانى»!
30 ـ (آرى،) در این ماجرا آیات و نشانه هائى است; و ما مسلماً (همگان را) آزمایش  مى کنیم!