62وَ لا نُکَلِّفُ نَفْساً إِلاّ وُسْعَها وَ لَدَیْنا کِتابٌ یَنْطِقُ بِالْحَقِّ وَ هُمْ لا یُظْلَمُونَ
63بَلْ قُلُوبُهُمْ فِی غَمْرَة مِنْ هذا وَ لَهُمْ أَعْمالٌ مِنْ دُونِ ذلِکَ هُمْ لَها عامِلُونَ
64حَتّى إِذا أَخَذْنا مُتْرَفِیهِمْ بِالْعَذابِ إِذا هُمْ یَجْأَرُونَ
65لا تَجْأَرُوا الْیَوْمَ إِنَّکُمْ مِنّا لا تُنْصَرُونَ
66قَدْ کانَتْ آیاتِی تُتْلى عَلَیْکُمْ فَکُنْتُمْ عَلى أَعْقابِکُمْ تَنْکِصُونَ
67مُسْتَکْبِرِینَ بِهِ سامِراً تَهْجُرُونَ

 ترجمه:
62 ـ و ما هیچ کس را جزء به اندازه توانائیش تکلیف نمى کنیم; و نزد ما کتابى است که به حق سخن مى گوید; و به آنان هیچ ستمى نمى شود.
63 ـ ولى دل هاى آنها از این نامه اعمال (و روز حساب) در بى خبرى فرو رفته; و اعمال (زشت) دیگرى جز این دارند که پیوسته آن را انجام مى دهند.
64 ـ تا زمانى که متنعمان مغرور آنها را در عذاب گرفتار سازیم; در این هنگام، ناله هاى دردناک سر مى دهند!
65 ـ (اما به آنها گفته مى شود:) امروز فریاد نکنید، زیرا از سوى ما یارى نخواهید شد!
66 ـ (آیا فراموش کرده اید که) در گذشته آیات من پیوسته بر شما خوانده مى شد; اما شما اعراض کرده به عقب باز مى گشتید؟!
67 ـ در حالى که در برابر او (پیامبر) استکبار مى کردید، و شب ها در جلسات خود به بدگوئى مى پرداختید!