آیه فوق، در حقیقت تعقیب و تأکیدى بر آیات افک، و آیات قبل از آن است و بیان یک سنت طبیعى در جهان آفرینش مى باشد، که تشریع نیز با آن هماهنگ است.
مى فرماید: «زنان خبیث و ناپاک از آن مردان خبیث و ناپاکند، همان گونه که مردان ناپاک، تعلق به زنان ناپاک دارند» (الْخَبِیثاتُ لِلْخَبِیثِینَ وَ الْخَبِیثُونَ لِلْخَبِیثاتِ).
و در نقطه مقابل نیز «زنان طیب و پاک به مردان طیب و پاک تعلق دارند، و مردان پاک و طیب از آن زنان پاک و طیبند» (وَ الطَّیِّباتُ لِلطَّیِّبِینَ وَ الطَّیِّبُونَ لِلطَّیِّباتِ).
و در پایان آیه، به گروه اخیر یعنى مردان و زنان پاکدامن اشاره کرده مى گوید: «آنها از نسبت هاى نادرستى که به آنان داده مى شود مبرا هستند» (أُولئِکَ مُبَرَّؤُنَ مِمّا یَقُولُونَ).
و به همین دلیل «آمرزش و مغفرت الهى و همچنین روزى پر ارزش در  انتظار آنها است» (لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ کَرِیمٌ).