از امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف روایت است که می فرماید: إِنِّي‌ أَمَانٌ‌ لِأَهْلِ‌ الْأَرْضِ‌ كَمَا أَنَّ النُّجُومَ أَمَانٌ لِأَهْلِ السَّمَاءِ.[1]

اینکه امام علیه السلام می فرماید: من امان برای اهل زمین هستم کلامی اساسی و قابل باور است زیرا در دعا می خوانیم: بِوُجُودِهِ‌ ثَبَتَتِ‌ الْأَرْضُ وَ السَّمَاءُ.[2]

اما باید دید اینکه نجوم، امان برای اهل آسمان هستند به چه معنایی است.

شاید مراد این باشد که شبهاتی که در زمان غیبت پیدا می شود امام علیه السلام پاسخ آن را به ذهن علماء می اندازد تا بتوانند پاسخگو باشند.

این نکته به تجربه هم ثابت شده است که گاه انسان به قلبش الهام می شود که فلان شبهه پاسخش فلان چیز است. به نظر می آید که این یک نوع عنایت از طرف ولی عصر عجّل الله تعالی فرجه الشریف باشد. همان گونه که در قرآن می خوانیم:

﴿وَ لَقَدْ جَعَلْنا فِي‌ السَّماءِ بُرُوجاً وَ زَيَّنَّاها لِلنَّاظِرِينَ﴾[3] ﴿وَ حَفِظْناها مِنْ كُلِّ شَيْطانٍ رَجِيمٍ﴾[4] ﴿إِلاَّ مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهابٌ مُبِينٌ﴾[5]

در سوره ی حدید نیز می خوانیم: ﴿يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ آمِنُوا بِرَسُولِهِ يُؤْتِكُمْ كِفْلَيْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ نُوراً تَمْشُونَ بِهِ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحيمٌ﴾[6]

یعنی کسانی که ایمان و تقوا دارند خداوند به آنها پاداش مضاعف می دهد و همچنین نوری برای آنها قرار می دهد که به وسیله ی آن می توانند در جامعه سیر کنند.

این نور ممکن است همان نوری باشد که از عنایات امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف بر قلب انسان می افتد تا در برابر شیاطین «شهاب مبین» شوند.