سؤال 1424ـ آیا بسترى کردن بیمار روانى، با توجّه به این که هنوز امکان روان درمانى مناسب وجود ندارد، و بخش روانى گاه همچون یک زندان جهت تجویز داروهاى خواب آور و خواب بیشتر بیماران مورد استفاده قرار مى گیرد، جایز است؟

جواب: در صورتى که راه درمان، یا راه پیشگیرى از مزاحمت ها، منحصر به آن باشد مانعى ندارد.

سؤال 1425ـ تعدادى از مبتلایان به بیماریهاى روانى به علّت انجام کارهاى خلاف اخلاق اجتماعى، یا منافى عفّت، به آن گرفتار شده اند. روان پزشک باید جهت درمان، یا دادن مشاوره، از آنها اطّلاعاتى کسب کند. آیا تجسّس در چنین مواردى براى پزشکان جایز است؟ گاه بخشى از تجسّس به دلیل حسّ کنجکاوى خود پزشک است، و نقش آن جهت درمان ضعیف مى باشد، این نوع تجسّس چه حکمى دارد؟

جواب: تجسّس هاى روان درمانى، که براى درمان ضرورى به نظر برسد، جایز است.

سؤال 1426ـ افشاى برخى از اسرار بیماران روانى ممکن است باعث جلوگیرى از جرمهاى قانونى شود. آیا انتقال چنین اطّلاعاتى به نیروهاى امنیّتى جایز، یا واجب است؟ با توجّه به این که در صورت افشا، اعتماد مردم از آنها سلب مى شود.

جواب: در صورتى که بتوانند به عنوان نهى از منکر اطّلاعات کلّى را برسانند، بى آن که نام اشخاصى فاش شود مانعى ندارد، بلکه گاهى واجب است.

سؤال 1427ـ افشاى بسیارى از اسرار بیماران، ممکن است موجب کاهش فساد یا فحشا گردد. آیا روان پزشک مجاز به افشا و دادن اطّلاعات به نیروهاى انتظامى مى باشد؟

جواب: مانند جواب سابق است.